- devorto
- dē-verto or dēvorto, ti, sum (in MSS. often confounded with diverto), 3, v. a. and n.I.Act.A.To turn away, turn aside any thing:B.
comites suo hortatu,
Luc. 6, 317:acies,
id. 2, 470:ventura fata suo cursu,
id. 6, 591; cf. Aur. Vict. Caes. 38.— Far more freq.,Pass. with mid. force, to turn one's self aside; and with esp. reference to the term. ad quem, to turn or betake one's self to any place; to turn in, put up at (in the latter sense esp. freq. in Plaut., whereas Cicero commonly uses the act. form; v. under no. II.).1.Prop.:2.si qui Cobiamacho (vico) deverterentur,
Cic. Font. 5, 9:juvat ire jugis, qua nulla priorum Castaliam molli devertitur orbita clivo,
Verg. G. 3, 293: deverti ad amicos suos, Cato ap. Fest. p. 234, 26 Müll.:devortitur apud suum paternum hospitem,
Plaut. Mil. 2, 1, 56:apud aliquem,
id. ib. 2, 2, 85; so Liv. 42, 1, 10; cf.ib. § 7: ad me in hospitium maximum,
id. Poen. 3, 3, 60; cf.in amici hospitium,
id. Mil. 3, 1, 146; id. Ps. 4, 2, 6:huc in tabernam,
id. ib. 2, 2, 63:intro domum,
id. Stich. 4, 1, 29; cf. Ter. Phorm. 2, 1, 82:in hortos in quibus devertebatur, pergunt,
Tac. H. 3, 11.—Trop., to resort to, have recourse to (very rare):II.ad magicas artes,
Ov. A. A. 2, 425:meas ad artes,
id. M. 9, 62.—Neutr. (i. q. no. I. B.), to turn or go aside from any place or any direction; to turn or go towards; to turn in, put up, lodge anywhere.1.Prop.:2.viā devertit,
Liv. 44, 43: viā, Plin. [p. 566] Pan. 52 fin.:devertere ad cauponem, ad hospitem,
Varr. R. R. 3, 4, 9; Cic. Div. 1, 27, 57:ad aliquem,
id. Fin. 5, 2; id. Att. 10, 16 fin.:ad villam Philemonis,
id. Fam. 7, 18, 3; cf.:ad se in Albanum,
id. Mil. 19, 51:ad villam suam,
id. ib.:in villam suam,
id. Off. 2, 18 fin.:domum regis hospitis,
id. Deiot. 6, 17:Massiliam,
id. Phil. 13, 6; cf.Interamnam,
Tac. H. 2, 64:Rhodum,
Suet. Tib. 12 et saep.—With apud (late Lat.; cf. deversor): in pago apud familiares devertimus, Ap. M. 4 init.; cf. id. ib. 10, p. 238, 14.— Absol.:itineris causa ut deverterem,
Cic. Att. 3, 7.—Trop. (very rare):sed redeamus illuc, unde devertimus,
have digressed, Cic. Fam. 12, 25, 4; so Liv. 35, 40:in haec devertisse non fuerit alienum,
Plin. 2, 7, 5 fin. (Sillig, divertisse).
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.